Η προστατίτιδα είναι μια φλεγμονώδης διαδικασία που εμφανίζεται στον προστάτη. Σύμφωνα με ιατρικά δεδομένα, η θεραπεία της προστατίτιδας απαιτείται για περίπου το 50% του ισχυρότερου φύλου άνω των 50 ετών. Ωστόσο, οι γιατροί είναι σίγουροι ότι οι πραγματικοί αριθμοί είναι πολύ μεγαλύτεροι. Η ομάδα κινδύνου περιλαμβάνει εκείνους που τείνουν να ακολουθούν έναν ανενεργό τρόπο ζωής, υποφέρουν από χρόνια δυσκοιλιότητα, δεν έχουν τακτική σεξουαλική ζωή ή, αντίθετα, είναι πολύ ακανόνιστοι.
Επίσης κινδυνεύουν όσοι πρέπει να εργαστούν οκτώ ή περισσότερες ώρες στη σειρά σε καθιστή θέση, καθώς και όσοι έχουν υποφέρει από μολυσματικές παθολογίες του ουρογεννητικού συστήματος και πάσχουν από αλκοολισμό. Οι λειτουργίες του προστάτη σχετίζονται με τις αναπαραγωγικές ή ουροποιητικές διεργασίες, στην περίπτωση των παθολογιών του προστάτη, οι διαταραχές επηρεάζουν κυρίως την ικανότητα αναπαραγωγής και τη δυνατότητα φυσιολογικής εκκένωσης της κύστης.
Γιατί αναπτύσσεται προστατίτιδα;
Ας εξετάσουμε, ως αποτέλεσμα της επίδρασης των παραγόντων που μπορεί να σχηματιστεί η προστατίτιδα. Χωρίζονται σε δύο ομάδες:
- Μη μολυσματικό.Μπορεί να προκαλέσει το σχηματισμό συμφορητικής προστατίτιδας. Αυτά περιλαμβάνουν υποθερμία, ανεπαρκή υψηλή ανοσία, σωματική αδράνεια, υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα ή παρατεταμένη αποχή, εθισμό στο αλκοόλ.
- Μεταδοτικός.Αυτές περιλαμβάνουν σεξουαλικές λοιμώξεις (τριχομονάση, γονόρροια, χλαμύδια και άλλες) και χρόνιες, ιδιαίτερα ιγμορίτιδα, αμυγδαλίτιδα ή νεφρική νόσο, λοιμώξεις σε περίπτωση χειρουργικής επέμβασης στα πυελικά όργανα.
Ορισμένοι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου περιλαμβάνουν τη συμφόρηση της πυελικής λέμφου ή του αίματος, τα προβλήματα ορμονών και τη βλάβη στον προστάτη. Τις περισσότερες φορές - στο 86% - η Escherichia coli παίζει τον ρόλο του παθογόνου και ακολουθούν ο Proteus, η Pseudomonas aeruginosa και οι εντερόκοκκοι. Μερικές φορές συγκεκριμένες λοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν παθολογίες που περιλαμβάνουν χλωμό τρεπόνεμα, βάκιλο Koch και άλλα παθογόνα.
Σημάδια ανάπτυξης φλεγμονωδών διεργασιών
Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της φλεγμονής του προστάτη είναι η δυσλειτουργία του ουροποιητικού συστήματος, που δικαιολογείται από τη διόγκωση του προστάτη. Ως αποτέλεσμα, το κανάλι της ουρήθρας συμπιέζεται, αλλά εάν αγνοηθούν τα συμπτώματα και η θεραπεία που προκύπτουν από την προστατίτιδα, η φλεγμονή προκαλεί την ανάπτυξη σκλήρυνσης του αυχένα της ουροδόχου κύστης και με μια ιδιαίτερα σοβαρή πορεία της νόσου υπάρχει κίνδυνος πλήρης απόφραξη του ουρητήρα. Το δεύτερο σύμπτωμα που σχετίζεται με τη νόσο είναι η παραβίαση της σεξουαλικής λειτουργίας, η οποία εκδηλώνεται με στυτική δυσλειτουργία και οργασμό. Τελικά, με την περαιτέρω ανάπτυξη της παθολογίας, μπορεί να σχηματιστεί στειρότητα και ανικανότητα. Και δεν είναι όλα αυτά τα σημάδια, η παρουσία προστατίτιδας δείχνει:
- Αίσθημα καύσου στην ουρήθρα ή στο περίνεο.
- Ενόχληση στον προστάτη και την ουροδόχο κύστη κατά τη διάρκεια των κενώσεων.
- Πολύ συχνή και έντονη επιθυμία για άδειασμα της ουροδόχου κύστης.
- Διαλείπουσα και δύσκολη ούρηση.
- Κατά τη διάρκεια της αφόδευσης, τα ούρα αρχίζουν να διαρρέουν από το κανάλι της ουρήθρας.
- Στα ούρα παρατηρούνται εγκλείσματα που μοιάζουν με νήματα.
- Ακατάλληλη στύση εμφανίζεται τη νύχτα.
- Κατά τη σεξουαλική επαφή, παρατηρείται πολύ γρήγορη εκσπερμάτιση.
- Η στύση θα είναι πιο αδύναμη και ο οργασμός δεν θα είναι τόσο λαμπερός.
Επιπλέον, η γενική ευημερία επιδεινώνεται, εμφανίζεται κατάθλιψη και άγχος, ένα άτομο αισθάνεται κατάθλιψη και αυξάνεται η κόπωση.
Σπουδαίος.Τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται ταυτόχρονα, επομένως δεν χρειάζεται να διστάζετε, εάν εντοπιστούν πολλά ύποπτα σημάδια, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό.
Εάν τα προβλήματα αγνοηθούν, αναπτύσσονται σταδιακά άλλα συμπτώματα, το πιο αισθητό από τα οποία είναι ο πόνος που εμφανίζεται στο όσχεο, στο περίνεο, στη βάση του πέους. Ο κατάλογος των όψιμων σημείων περιλαμβάνει τη στειρότητα, καθώς παράγονται σπέρματα αλλά η κινητικότητά τους είναι κακή. Εάν οι πόνοι αρχίζουν να αυξάνονται, μπορεί κανείς να υποψιαστεί το σχηματισμό λίθων στον προστάτη αδένα. Η απαλλαγή τους είναι πολύ πιο δύσκολη από τις πέτρες στα νεφρά και η μόνη διέξοδος είναι η λήψη φαρμάκων που επιβραδύνουν την αύξηση των υπαρχόντων σχηματισμών και την εμφάνιση νέων. Δυστυχώς, όταν η ασθένεια φτάσει σε ένα στάδιο όπου επηρεάζονται άλλα όργανα, τα θύματα συχνά αναζητούν βοήθεια. Επομένως, η αποτελεσματική θεραπεία απαιτεί τη συμμετοχή άλλων ειδικών.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η μορφή της προστατίτιδας μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια, υπάρχουν ορισμένες διαφορές στα συμπτώματα. Έτσι, με την ανάπτυξη οξείας παθολογίας, η ασθένεια μπορεί να προχωρήσει σε τρία στάδια, καθένα από τα οποία χαρακτηρίζεται από ορισμένα χαρακτηριστικά:
- Οξεία καταρροϊκή προστατίτιδα. Η ούρηση γίνεται συχνή, επώδυνη στις περισσότερες περιπτώσεις και ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί στο περίνεο και το ιερό οστό.
- Θυλακιώδης προστατίτιδα οξείας πορείας. Ο πόνος χαρακτηρίζεται από αυξημένη ένταση, η οποία αποστέλλεται στον πρωκτό και επιδεινώνεται κατά την αφόδευση. Η απέκκριση των ούρων είναι δύσκολη, βγαίνει με λεπτό ρεύμα, μερικές φορές υπάρχει καθυστέρηση. Αναπτύσσεται μια υποπυρετική κατάσταση ή μέτρια υπερθερμία.
- Οξεία παρεγχυματική προστατίτιδα. Η γενική δηλητηρίαση εκδηλώνεται αρκετά καθαρά, η θερμοκρασία μπορεί να αυξηθεί στους 38-40 ° C, εμφανίζονται ρίγη, οξεία κατακράτηση ούρων και προβλήματα με την αφόδευση είναι πιθανά. Στην περιοχή του περινέου υπάρχουν οξείς πόνοι παλλόμενου χαρακτήρα.
Η χρόνια προστατίτιδα προκύπτει μερικές φορές από οξεία μορφή, αλλά πολύ πιο συχνά σχηματίζεται μια πρωτογενής παθολογία, η οποία συνοδεύεται από διαγραμμένα συμπτώματα. Η αύξηση της θερμοκρασίας είναι μικρή, εμφανίζεται ενόχληση στο περίνεο, ελαφρύς πόνος, ο οποίος είναι ιδιαίτερα αισθητός κατά την ούρηση και την αφόδευση.
Η χρόνια μορφή μπορεί να αναπτυχθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ προηγείται η στασιμότητα του αίματος σε μικρά αγγεία, τα οποία μπορούν να ρέουν στο αρχικό φλεγμονώδες στάδιο. Αυτή η μορφή χαρακτηρίζεται από τρία σύνδρομα:
- επώδυνος. Λόγω της φλεγμονής των νευρικών οδών, ο πόνος μπορεί να είναι αδύναμος, επώδυνος και δυνατός και η φύση του μπορεί να αλλάξει κατά την εκσπερμάτιση, με αυξημένη σεξουαλική δραστηριότητα ή αποχή. Ο πόνος μπορεί να ακτινοβολεί στο περίνεο, το ιερό οστό ή το όσχεο και σε ορισμένες περιπτώσεις στην οσφυϊκή περιοχή.
- Δυσουρικός. Λόγω της φλεγμονής, το μέγεθος του προστάτη αυξάνεται, ο ουρητήρας αρχίζει να συμπιέζεται και ο αυλός του μειώνεται. Εξ ου και η συχνή επιθυμία για ούρηση, η αίσθηση ατελούς εκκένωσης της κύστης. Τις περισσότερες φορές, τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης μιας χρόνιας νόσου. Καθώς αναπτύσσεται η παθολογία, σχηματίζεται αντισταθμιστική υπερτροφία του μυϊκού ιστού της ουροδόχου κύστης. Σε αυτό το σημείο, τα συμπτώματα γίνονται πιο αδύναμα και μετά αυξάνονται ξανά.
- σεξουαλικές διαταραχές. Ο βαθμός διαταραχής εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Τα παράπονα μπορεί να περιλαμβάνουν την εμφάνιση νυχτερινής στύσης, την αποδυνάμωσή της ή τους διαγραμμένους οργασμούς. Η εκσπερμάτιση μπορεί να είναι επιταχυνόμενη και επώδυνη, γεγονός που επιτρέπει στον ασθενή να αρνηθεί εντελώς τη σεξουαλική επαφή.
Σπουδαίος.Με την πάροδο του χρόνου, οι σεξουαλικές διαταραχές επιδεινώνονται, εάν αγνοηθεί η έγκαιρη θεραπεία και ξεκινήσει η ασθένεια, η ανικανότητα μπορεί να γίνει το αποτέλεσμα μιας χρόνιας μορφής.
Πώς γίνεται η διάγνωση της νόσου
Παρά τα αρκετά περιγραφικά συμπτώματα, μόνο ένας ουρολόγος μπορεί να κάνει ακριβή διάγνωση με βάση το ιστορικό, τις εξετάσεις και την εξέταση χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους. Το ιατρικό ιστορικό σάς επιτρέπει να διευκρινίσετε μια σειρά από ερωτήματα, όπως:
- Η διάρκεια της ανάπτυξης της παθολογίας.
- αλληλουχία συμπτωμάτων.
- Περιόδους παροξύνσεων και παραγόντων, οικιακών και επαγγελματικών, που προκαλούν αυτό το φαινόμενο.
- Παρουσία ιστορικού σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων.
- Πληροφορίες για τη σεξουαλική ζωή του θύματος.
- Πληροφορίες για την προηγούμενη θεραπεία, για τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν.
- Υπάρχει ιστορικό συστηματικών και άλλων παθολογιών, χειρουργικών επεμβάσεων που επηρεάζουν τα όργανα της πυέλου;
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δίνει ο ασθενής, ο ουρολόγος αναπτύσσει σχέδιο για περαιτέρω εξέταση. Το πρώτο βήμα είναι η ψηφιακή εξέταση του ορθού, η οποία περιλαμβάνει και ψηλάφηση του οσχέου. Σε αυτή την περίπτωση, ο ασθενής πρέπει να πάρει άλλες θέσεις. Με την ψηλάφηση του οσχέου, ο γιατρός αξιολογεί το σχήμα, το μέγεθος, την κατάσταση της στιβάδας του δέρματος, την κινητικότητα των όρχεων και τη συνοχή του. Η ανίχνευση του σπερματικού λώρου σάς επιτρέπει να προσδιορίσετε τα μεμονωμένα μέρη του, την παρουσία κιρσών και φλεγμονωδών διηθημάτων.
Το επόμενο βήμα στη συλλογή πληροφοριών σχετικά με την εξέλιξη της παθολογίας και την κατάσταση του ασθενούς είναι η εργαστηριακή εξέταση. Η λίστα των απαιτούμενων εξετάσεων περιλαμβάνει:
- Η μελέτη ούρων - γενική, βακτηριολογική, κυτταρολογική.
- Γενική εξέταση αίματος.
- Επιλογή επιχρίσματος ουρήθρας, για το οποίο χρησιμοποιείται ειδικός καθετήρας.
- Ανάλυση της έκκρισης του προστάτη, η οποία απαιτείται εάν υπάρχει υποψία χρόνιας προστατίτιδας.
- Μελέτη PCR που σας επιτρέπει να εντοπίσετε κρυφές λοιμώξεις που μεταδίδονται κατά τη σεξουαλική επαφή.
- Διεξαγωγή σπερμογράμματος.
Εάν η ηλικία του ασθενούς υπερβαίνει το όριο των 50 ετών και υπάρχει υποψία για την παρουσία καρκίνου του προστάτη, απαιτείται επίσης μελέτη του επιπέδου του ειδικού προστατικού αντιγόνου - PSA.
Η ενόργανη διάγνωση βασίζεται κυρίως στη χρήση υπερήχων. Ο υπέρηχος δίνει αρκετά ουσιαστικά αποτελέσματα, ενώ είναι μια φθηνή και προσιτή μέθοδος. Το υπερηχογράφημα μπορεί να διαγνώσει οξεία και χρόνια προστατίτιδα, δείχνει την παρουσία λίθων, αποστημάτων, καθορίζει τον βαθμό συμπίεσης του ουρηθρικού πόρου. Στην ιατρική έχουν αναπτυχθεί δύο μέθοδοι υπερήχων - με χρήση διορθικού αισθητήρα και μέσω του μπροστινού τοιχώματος του περιτοναίου. Η πρώτη μέθοδος είναι πιο κατατοπιστική, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει σημαντική ενόχληση. Ισχύει επίσης:
- Ουροροομετρία - Σας επιτρέπει να προσδιορίσετε τον ρυθμό ροής των ούρων, τη βατότητα του αγωγού και την ικανότητα του εξωστήρα να συστέλλεται.
- Η κυστεοσκόπηση συνταγογραφείται για τραυματισμούς που επηρεάζουν τα όργανα του ουρογεννητικού συστήματος, με αιματουρία.
- Μερικές φορές είναι απαραίτητο να γίνει αξονική τομογραφία, βιοψία, διουρηθρικό υπερηχογράφημα.
Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα που λαμβάνονται, αναπτύσσεται ένα ατομικό θεραπευτικό σχήμα για κάθε ασθενή. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να θυμόμαστε την ανάγκη για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση και μια ποικιλία θεραπευτικών μέτρων.
Πώς να αντιμετωπίσετε την προστατίτιδα με τυπικές μεθόδους
Η βάση της θεραπείας οποιασδήποτε μορφής προστατίτιδας είναι η χρήση αντιμικροβιακών φαρμάκων. Η δράση τους στοχεύει στην εξάλειψη των παθογόνων μικροοργανισμών που επηρεάζουν το ουρογεννητικό κανάλι. Η θεραπεία της οξείας προστατίτιδας, που συχνά είναι εξαιρετικά δύσκολη, περιλαμβάνει την ενδοφλέβια χορήγηση φαρμάκων. Τα συνήθως συνταγογραφούμενα αντιβιοτικά περιλαμβάνουν:
- Ομάδα φαρμάκων πενικιλίνης με ευρύ φάσμα δράσης.
- Κεφαλοσπορίνες τρίτης γενιάς.
- Οι φθοροκινολόνες μπορούν να χορηγηθούν μόνες ή σε συνδυασμό με αμινογλυκοσίδες.
Αφού η κατάσταση του θύματος επανέλθει στο φυσιολογικό και εξαλειφθούν τα πιο επικίνδυνα συμπτώματα, η χρήση αντιβιοτικών συνεχίζεται, μόνο σε αυτό το στάδιο επιτρέπεται η χρήση τους με τη μορφή δισκίων. Κατά κανόνα, η ασθένεια μπορεί να εξαλειφθεί σε δύο έως τέσσερις εβδομάδες.
Σπουδαίος.Κατά τη θεραπεία μιας οξείας μορφής προστατίτιδας, απαγορεύεται η άρνηση λήψης από μόνη της. Η νόσος αντιμετωπίζεται μέχρι να εξαλειφθούν πλήρως τα συμπτώματα της μόλυνσης και η θερμοκρασία να πέσει σε φυσιολογικά επίπεδα.
Η θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τους λόγους για την ανάπτυξη της φλεγμονώδους διαδικασίας, τον τύπο του αιτιολογικού παράγοντα. Η αντιμικροβιακή θεραπεία χαρακτηρίζεται από μεγάλο χρονικό διάστημα, όσον αφορά την επιλογή, προτιμώνται φάρμακα από την ομάδα των φθοριοκινολονών, καθώς τα περισσότερα από τα μικρόβια που προκαλούν φλεγμονή στον προστάτη είναι ευαίσθητα σε τέτοιες ουσίες. Στη θεραπεία της προστατίτιδας στους άνδρες, τα φάρμακα περιλαμβάνουν όχι μόνο αντιβιοτικά, αλλά χρησιμοποιούνται:
- άλφα αποκλειστές. Τέτοια φάρμακα χαλαρώνουν τους λείους μύες της ουρήθρας και του λαιμού, βελτιώνοντας έτσι την εκροή ούρων. Οι άλφα-αναστολείς δεν θεραπεύουν την προστατίτιδα, αλλά εξαλείφουν τα αρνητικά συμπτώματα που προκαλούνται από την ανάπτυξη της νόσου.
- Εκχωρήστε αντιφλεγμονώδη φάρμακα, υπόθετα που περιέχουν φυτικά συστατικά.
- Παυσίπονα μπορεί να απαιτούνται τόσο σε χρόνια όσο και σε οξείες μορφές παθολογίας.
Όπως δείχνει η πρακτική, η αποτελεσματική θεραπεία της προστατίτιδας δεν επιτρέπει την επιλογή μόνο ενός φαρμάκου που μπορεί να βοηθήσει κάθε ασθενή. Ωστόσο, υπάρχει μια λίστα με τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα που συνταγογραφούνται πιο συχνά:
- Παρασκευή με εκχύλισμα βοοειδούς προστάτη. Η λήψη του σάς επιτρέπει να μειώσετε, και μερικές φορές να εξαλείψετε εντελώς, το πρήξιμο των ιστών. Επίσης, το εργαλείο έχει βακτηριοστατική επίδραση στη μικροχλωρίδα, μειώνει το επίπεδο των λευκοκυττάρων.
- Ένα φάρμακο που μειώνει το πρήξιμο και τη θρόμβωση, εξαλείφει τη στασιμότητα των εκκρίσεων και τη διήθηση λευκοκυττάρων.
- Αναστολέας 5-άλφα αναγωγάσης τύπου II. Το εργαλείο επηρεάζει την ποσότητα του PSA.
- Ένα προϊόν που βασίζεται σε φυτικά συστατικά, το κύριο συστατικό είναι ένα εκχύλισμα από τους καρπούς του φοίνικα.
- Ένα φυτικό φάρμακο με βάση τους σπόρους κολοκύθας. Βοηθά να απαλλαγούμε από το πρόβλημα στα αρχικά στάδια του σχηματισμού του, ομαλοποιεί την ουροποιητική διαδικασία, μειώνει την αίσθηση του πόνου και αυξάνει την ισχύ.
Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, οι ουρολόγοι δεν είναι λιγότερο πρόθυμοι να συνταγογραφήσουν τη χρήση φυσιοθεραπευτικών τεχνικών. Αυτή είναι η χρήση μικροκλυστέρων, μασάζ προστάτη, λουτρά καθιστικού, ηλεκτρική διέγερση, μαγνητοθεραπεία και γαλβανισμός και πολλά άλλα. Μια πρόσθετη μέθοδος θεραπείας είναι οι συνταγές της παραδοσιακής ιατρικής.
Παραδοσιακή ιατρική στη θεραπεία της προστατίτιδας
Η εναλλακτική θεραπεία της προστατίτιδας είναι μια ευκαιρία να απαλλαγείτε από την παθολογία στο σπίτι με τη βοήθεια αφεψημάτων από βότανα, αφεψημάτων, αλοιφών και άλλων οικιακών θεραπειών. Ωστόσο, υπάρχουν μερικοί απλοί κανόνες που πρέπει να θυμάστε:
- Πριν από τη χρήση, οποιαδήποτε συνταγή πρέπει να συμφωνηθεί με τον γιατρό που σας θεραπεύει.
- Οι λαϊκές συνταγές πρέπει να χρησιμοποιούνται στα αρχικά στάδια του σχηματισμού της παθολογίας - τότε θα είναι πιο αποτελεσματικές.
- Η χρήση τέτοιων κεφαλαίων είναι απαραίτητη παράλληλα με τα τυπικά φάρμακα.
- Κατά την προετοιμασία φαρμάκων σύμφωνα με τις συνταγές των θεραπευτών, η δοσολογία πρέπει να τηρείται αυστηρά. Το ίδιο ισχύει και για τη λήψη κεφαλαίων.
Τώρα εξετάστε τις πιο δημοφιλείς συνταγές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για τη θεραπεία της προστατίτιδας στους άνδρες. Μία από τις πιο αποτελεσματικές συνταγές είναι αυτές που χρησιμοποιούν σπόρους κολοκύθας:
- Οι καβουρδισμένοι σπόροι σε ποσότητα 500 γραμμαρίων πρέπει να αλέθονται σε μύλο κρέατος.
- Προσθέστε 200 γραμμάρια φυσικό μέλι στο μείγμα.
- Σχηματίστε μπάλες από τη μάζα, η καθεμία πρέπει να ζυγίζει 10 γραμμάρια.
- Βάλτε τις μπάλες στο ψυγείο.
- Μια μεζούρα πρέπει να καταναλώνεται με άδειο στομάχι το πρωί και το βράδυ, αφού έχει ζεσταθεί φυσικά σε θερμοκρασία δωματίου.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αποξηραμένο φλοιό aspen. Για το σκοπό αυτό, 100 γραμμάρια του συστατικού εμποτίζονται με 200 γραμμάρια βότκας. Είναι απαραίτητο να ζητήσετε τη θεραπεία εντός 14 ημερών. Μετά από αυτό, η έγχυση φιλτράρεται, πρέπει να πίνονται 20 σταγόνες την ημέρα, αραιώνοντας σε κάθε ποτό.
Με την προστατίτιδα, ο φρέσκος φυσικός χυμός από καρότα και κολοκύθες θα βοηθήσει. Απαιτείται να το πίνετε δύο φορές την ημέρα, κατά προτίμηση πριν από το γεύμα, ο όγκος κάθε μερίδας είναι 200 γραμμάρια Οι αναλογίες των προϊόντων είναι οι εξής: για κάθε κιλό σάρκας κολοκύθας υπάρχουν 3-4 καρότα μεσαίου μεγέθους.
Ο μαϊντανός, το κάστανο και άλλα φυτικά συστατικά, καθώς και η πρόπολη, μπορούν να έχουν θεραπευτικό αποτέλεσμα. Η διατροφή πρέπει να περιλαμβάνει όσο το δυνατόν περισσότερα πορτοκάλια, βατόμουρα και φράουλες, σπόρους κολοκύθας. Εδώ είναι μερικές άλλες δημοφιλείς συνταγές:
- Ζωμός από μαϊντανό. Τέσσερις μικρές κουταλιές σπόρων πρέπει να θρυμματιστούν και να χυθούν σε 400 ml βραστό νερό. Στη συνέχεια, το φάρμακο βράζεται σε μια μικρή φωτιά, φιλτράρεται και λαμβάνεται σε ένα μεγάλο κουτάλι κάθε μέρα.
- σπόρος κολοκύθας. Η πιο εύκολη συνταγή που δεν απαιτεί προετοιμασία είναι να τρώτε τουλάχιστον 30 σπόρους κάθε μέρα. Ωστόσο, αυτή η συνταγή είναι καλή μόνο στο αρχικό στάδιο του σχηματισμού παθολογίας.
- Χυμός αγκινάρας Ιερουσαλήμ. Τα φρούτα στρίβονται σε ένα μύλο κρέατος, στύβουμε το χυμό, πίνουμε 1/3 φλιτζάνι καθημερινά.
Τι θα συμβεί αν αγνοήσετε τη θεραπεία της προστατίτιδας; Οι συνέπειες δεν θα ευχαριστήσουν κανέναν - μετά την ανάπτυξη της χρόνιας μορφής, αρχίζει η απόφραξη της ουροδόχου κύστης, αναπτύσσεται στειρότητα και σχηματίζεται επαναλαμβανόμενη κυστίτιδα. Συχνά υπάρχει στένωση της ουρήθρας, εμφάνιση πυελονεφρίτιδας, σηψαιμία, απόστημα του αδένα. Ορισμένες διαταραχές απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Συχνές επιπλοκές της χρόνιας μορφής είναι οι φλεγμονώδεις διεργασίες στην επιδιδυμίδα και στην ίδια.
Το κύριο προληπτικό μέτρο για την αποφυγή επιπλοκών και την ανάπτυξη παθολογιών είναι ένας υγιεινός τρόπος ζωής. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η στασιμότητα του αίματος πολύ συχνά οδηγεί στην ανάπτυξη παθολογιών, ο καθιστικός τρόπος ζωής θα πρέπει να αντισταθμίζεται με ενεργό ανάπαυση και άσκηση. Θα πρέπει επίσης να αποφύγετε την υποθερμία, να ζήσετε μια μετρημένη και προστατευμένη σεξουαλική ζωή.